"Από τη μία τη λυπάμαι, αλλά από την άλλη την καταλαβαίνω. Ήταν πάνω στη στιγμή και ήταν στενοχωρημένη που δεν μπορούσε να αγωνιστεί. Ωστόσο, κάνει λες και φταίμε εμείς, λες και μαζευτήκαμε όλοι και είπαμε να τη βγάλουμε έξω. Το θεωρώ και λίγο ασεβές προς τις αθλήτριες, που το 95% αυτών θα ήθελε να είναι η Ισινμπάγεβα στον αγώνα για να έχουμε την ευκαιρία να τη νικήσουμε. Κι αν είχα βγει δεύτερη με πρώτη την Ινσιμπάγεβα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες για μένα θα ήταν πάλι επιτυχημένοι, διότι θα είχα πάρει το ασημένιο μετάλλιο και θα είχα χάσει από την Ισινμπάγεβα.
Αυτά που είπε ήταν ασέβεια προς τις άλλες αθλήτριες, αλλά από την άλλη την καταλαβαίνω, διότι θα ήθελε να είχε αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να ολοκληρώσει έτσι την καριέρα της. Πάντως, και πολλές άλλες αθλήτριες δεν κατάφεραν να αγωνιστούν για άλλους λόγους, όπως η Μούρες που δεν μπήκε στον τελικό, και η Σπίγκελμπουργκ που δεν ήρθε καν στους Ολυμπιακούς λόγω τραυματισμού.
Έτσι είναι τα πράγματα, υπάρχουν ατυχίες, οι αγώνες όμως, κερδίζονται στο στάδιο".
Εμείς, που δεν είμαστε ούτε Στεφανίδου ούτε Ισινμπάγιεβα, απαντούμε στη Ρωσίδα: Μωρ' δε μας κλάνεις τ' αρχίδια, μουρόχαβλη!.. Α, μουρόχαβλη!..
Δεν πήγε η Ισινμπάγιεβα στους Ολυμπιακούς, κι έχασ' η πόλη ένα κρεμμυδι!.. Λες και θα ήταν η πρώτη, ή η τελευταία που δεν πήγε, δεν θα πάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου